ญี่ปุ่น…
ผมคิดว่านี่คงเป็นประเทศในฝันของใครหลายๆคน ทั้งคนที่ไปมาแล้วและคนที่ยังไม่ได้ไปนะครับ เพราะเป็นประเทศที่มีเสน่ห์ในแบบของตัวเอง มีความสวยงาม และมีการผสมผสานระหว่างเทคโนโลยีที่เจริญก้าวหน้าและวัฒนธรรมดั้งเดิมได้อย่างลงตัว สำหรับคนที่ไปมาแล้วส่วนใหญ่ก็จะกลับมาเล่าความรู้สึกให้คนอื่นฟังด้วยสีหน้าที่มีความสุข ผมเองก็เช่นกัน แต่ที่ต่างออกไปคือภายใต้รอยยิ้มนั้นมันกลับมีความรู้สึกขุ่นเคืองใจเล็กๆซ่อนอยู่ข้างใน
จะไม่ให้รู้สึกแบบนั้นได้ยังไงล่ะครับในเมื่อกรุงโตเกียวล้ำหน้าซะขนาดนั้น มันทำให้ผมคิดว่าที่นั่นต่างจากกรุงเทพฯ บ้านเรามากเหลือเกิน เมื่อกลับมาก็เห็นปัญหาของเราชัดเจนมากขึ้นกว่าเมื่อก่อน ทั้งที่ตอนแรกก็คิดว่าเห็นชัดอยู่แล้ว แต่มันกลับมากกว่าที่คิด เริ่มตั้งแต่ระเบียบวินัยของคน การเต็มใจบริการลูกค้า ความสะอาด ความสะดวกในการเดินทาง ไปจนถึงเรื่องอื่นๆมากมายอีกหลายเรื่อง
ก่อนอื่นต้องทำความเข้าใจกันก่อนนะครับว่าที่ผมตัดสินใจเขียนเรื่องนี้ขึ้นมา ไม่ได้มีเจตนาดูถูกประเทศตัวเองแต่ประการใด แต่เจตนารมที่แท้จริงของผมคือการติเพื่อก่อให้รู้ว่าที่นั่นเขาใช้ชีวิตแตกต่างจากบ้านเราอย่างไร เพราะการท่องเที่ยวคือการเรียนรู้ครับ ผมคิดว่าการไปท่องเที่ยวแต่ละครั้งทำให้เราได้เรียนรู้อะไรมากมาย ไม่ว่าจะเป็นประเทศนั้นจะเป็นประเทศที่อยู่ใกล้หรือประเทศที่อยู่ไกล ไม่เว้นแม้กระทั่งการท่องเที่ยวภายในประเทศครับ
สำหรับประเทศญี่ปุ่นก็เป็นประเทศกลางๆ ที่ไม่ใกล้ และไม่ไกลจนเกินไป แต่แน่นอนครับว่าเราจะได้เรียนรู้อะไรมากมายจากประเทศนี้ ดังนั้น แม้ว่าผมจะไม่สามารถพาทุกท่านไปสถานที่จริงด้วยกันได้ แต่ผมคิดว่าเราทุกคนสามารถเรียนรู้ผ่านตัวอักษรและภาพประกอบในโลกแห่งนี้ไปพร้อมกันได้ครับ
KungKevTH’s Tokyo experience: เมื่อญี่ปุ่นทำให้ผมขุ่นเคืองใจ
ผมคิดว่านี่คงเป็นประเทศในฝันของใครหลายๆคน ทั้งคนที่ไปมาแล้วและคนที่ยังไม่ได้ไปนะครับ เพราะเป็นประเทศที่มีเสน่ห์ในแบบของตัวเอง มีความสวยงาม และมีการผสมผสานระหว่างเทคโนโลยีที่เจริญก้าวหน้าและวัฒนธรรมดั้งเดิมได้อย่างลงตัว สำหรับคนที่ไปมาแล้วส่วนใหญ่ก็จะกลับมาเล่าความรู้สึกให้คนอื่นฟังด้วยสีหน้าที่มีความสุข ผมเองก็เช่นกัน แต่ที่ต่างออกไปคือภายใต้รอยยิ้มนั้นมันกลับมีความรู้สึกขุ่นเคืองใจเล็กๆซ่อนอยู่ข้างใน
จะไม่ให้รู้สึกแบบนั้นได้ยังไงล่ะครับในเมื่อกรุงโตเกียวล้ำหน้าซะขนาดนั้น มันทำให้ผมคิดว่าที่นั่นต่างจากกรุงเทพฯ บ้านเรามากเหลือเกิน เมื่อกลับมาก็เห็นปัญหาของเราชัดเจนมากขึ้นกว่าเมื่อก่อน ทั้งที่ตอนแรกก็คิดว่าเห็นชัดอยู่แล้ว แต่มันกลับมากกว่าที่คิด เริ่มตั้งแต่ระเบียบวินัยของคน การเต็มใจบริการลูกค้า ความสะอาด ความสะดวกในการเดินทาง ไปจนถึงเรื่องอื่นๆมากมายอีกหลายเรื่อง
ก่อนอื่นต้องทำความเข้าใจกันก่อนนะครับว่าที่ผมตัดสินใจเขียนเรื่องนี้ขึ้นมา ไม่ได้มีเจตนาดูถูกประเทศตัวเองแต่ประการใด แต่เจตนารมที่แท้จริงของผมคือการติเพื่อก่อให้รู้ว่าที่นั่นเขาใช้ชีวิตแตกต่างจากบ้านเราอย่างไร เพราะการท่องเที่ยวคือการเรียนรู้ครับ ผมคิดว่าการไปท่องเที่ยวแต่ละครั้งทำให้เราได้เรียนรู้อะไรมากมาย ไม่ว่าจะเป็นประเทศนั้นจะเป็นประเทศที่อยู่ใกล้หรือประเทศที่อยู่ไกล ไม่เว้นแม้กระทั่งการท่องเที่ยวภายในประเทศครับ
สำหรับประเทศญี่ปุ่นก็เป็นประเทศกลางๆ ที่ไม่ใกล้ และไม่ไกลจนเกินไป แต่แน่นอนครับว่าเราจะได้เรียนรู้อะไรมากมายจากประเทศนี้ ดังนั้น แม้ว่าผมจะไม่สามารถพาทุกท่านไปสถานที่จริงด้วยกันได้ แต่ผมคิดว่าเราทุกคนสามารถเรียนรู้ผ่านตัวอักษรและภาพประกอบในโลกแห่งนี้ไปพร้อมกันได้ครับ